Begonie w szkle. Olej na płótnie, J.R.

Niebieskie sny

Niebieskie sny słuchają podszeptów nocy,

gdy niebo granatowa kotara wygładza.

I ozdabiają smugami lśnień

światło księżyca, choć sekrety zdradza.

Stąpają cichutko, jak zwiewne mimozy,

tańczące na wietrze czułe wołania,

w przestrzeniach sennego spełnienia flirtują,

ciche i bliskie, jak nasze wyznania.

Kołyszą gwiazdy westchnieniem niebios,

i śpiące ogrody podmuchem wiatru.

Snują się w parkach, alejach niczyich,

tańczą na deskach starego teatru.

Są pełne tajemnic, tęsknot przeżytych,

natchnień niechcianych i bólów ukrytych.

Są zawieszone w poświacie spełnienia

jak na dnie w sercu najczulsze marzenia.

Gdy niebo leniwie zasypia po zmierzchu,

przychodzą do nas niebieskie sny.

Igrają z nami sennymi wizjami

i leczą serca z oparów mgły.